Je begint met een “Ja!” en eindigt met een “Nee”.
Een paar weken terug ben ik met Rianne en Tino aan de slag gegaan. Tino liet zien dat hij in die training veel te verwerken had. Na deze training heeft Rianne nog een training bij iemand anders gedaan, speciaal om Tino te helpen met het verwerken van zijn mentale blokkades.
Rianne gaf voor de training al aan dat hij echt snel “vol” zit en dat zij samen eigenlijk een beetje in een dipje zitten wat betreft trainen.
Vol goede moed begon ik aan de training met Rianne haar verhaal in mijn achterhoofd. Vol verbazing was ik dan ook dat Tino het onwijs goed deed. Hij liep braaf mee de trailer op en ik kon schakelen. Hij reageerde heel mooi op de hulpen en was super ontspannen. Maar toen kwam het…
Ik vroeg Tino om te schakelen en Tino is Tino niet, als hij meer doet dan gevraagd. Hij zette 4 stappen achterwaarts, in plaats van de door mij bedachte 3 en wat blijkt? Die 4e stap was te veel. Zat het misschien in mijn timing? Dat zou heel goed kunnen.. je moet zo snel reageren en Tino is een snelle wat betreft het aanbieden van oefeningen. Goed kan gebeuren en ik vroeg hem weer terug de trailer in. Dit wilde Tino niet meer, je zag hem dicht klappen. Ik besloot om hem achterwaarts te vragen en even weg te lopen om hem vervolgens een kleine pauze te geven.
Tot nu toe heb ik nog nooit mee gemaakt dat een paard mentaal zo snel “vol” is. Wij waren net 10 minuten bezig, hieruit blijkt maar weer hoe mentaal zwaar trailerladen voor een paard kan zijn. Gelukkig hebben wij door elke keer maar een paar minuutjes te werken en Tino pauzes te geven, het wel positief af kunnen sluiten. Wij hebben hem weer kunnen schakelen en op de klep weten te krijgen, zonder protest.
Rianne weet weer hoe ze verder kan en zij hebben beiden vooral tijd nodig. Gelukkig is Rianne de perfecte persoon voor een paard als Tino en laat zij hem ook “Nee” zeggen. Door die “Nee” niet te negeren maar er wat mee te gaan doen en Tino in zijn waarde te laten kom je uiteindelijk een heel stuk verder en krijgt Tino er vanzelf weer plezier in!
Nope mij niet gezien!
Maartje en Maarten wat een onwijs leuk en grappig duo. Maarten heeft onwijs veel humor en vindt zichzelf dan ook erg grappig.
Zo vond hij dat die wind echt super spannend was, ja die eet je echt op hoor! Of die ene hardloper die voorbij komt, tja die moet ook niet zo hard gaan dan is hij een stuk minder eng. Of te wel Maarten let vooral op alles wat er om hem heen gebeurt en vindt dat hij daar op moet reageren.
Bij de trailer stond hij dan ook erg stoer op de klep, maar wel de trailer te ontwijken. Hij keek overal naar en reageerde op van alles behalve de trailer, die was simpel weg te spannend om onder ogen te komen. Dan kan je nog zo stoer lijken, maar van binnen is hij een lieve kleine pony die op dat soort momenten in je broekzak wilt kruipen.
Voordat wij dus echt met de trailer aan de gang gingen, ben ik eerst wat basis grondwerk gaan doen. Gewoon normaal mee lopen, achterwaarts en stoppen. Met het stoppen loopt hij graag door jou heen en hij komt graag in je ruimte. Dus hier heb ik vooral de focus gelegd op, op eigen benen staan en lopen. Dit pakte hij super goed op. Door deze kleine oefening kwam zijn focus ook meer bij mij te liggen en zag je de rust in zijn hoofd en lichaam komen.
Oké op naar de trailer! Tja dan gaat het regenen en krijg ik Maarten niet meer recht voor de trailer haha. Hoe gaan we dat nou oplossen? Gelukkig stopte het al snel met regenen en konden wij weer lekker verder. Wel bleef dat scheef staan/lopen een terugkerend iets. Ik wilde met hem gaan schakelen naar de trailer toe, zodat hij niet zou gaan blokkeren in zijn achterbenen en voorwaarts ging denken. Alleen elke keer bij het achterwaarts gaan deed hij zijn kont naar rechts en liep dus schuin naar achter. Door goed tegen te sturen kon ik hem uiteindelijk mooi recht houden en maakte wij er onbewust ook een gymnastische oefening van, jeutje wat ging hij zijn rug goed bollen zeg in het achterwaarts!
Het rechthouden en schakelen heeft hem enorm geholpen. Hij liep keurig mee naar de trailer. Wel zat hij, toen hij met zijn hoofd in de trailer was, vol spanning. Hij was aan het blazen en aan het snuiven. De tweede keer was dit al een stuk minder en durfde hij zelfs helemaal mee te lopen de trailer in, hoe stoer! Eenmaal weer van de trailer af voelde hij zich ook stoer en ging steeds zekerder mee lopen naar de trailer.
Aan het einde heeft Maartje hem zelf nog een paar keer op de trailer gezet en dit deed hij super goed en vanuit de ontspanning! Hij ging zelfs kauwen en likken in de trailer. Op naar de volgende training!
